Yazımın başlığını görenler benim futboldan çok iyi anladığımı düşünebilirler. Ama nerede! Anladığım, iki kale, bir orta saha, bir hakem, iki yan hakem, oyuncular, formalar, reklam panoları, taraftarlar, amigolar, kulüpler vs. Futbol teknikleri hakkında bildiklerim ise taç atışı, penaltı, köşe atışı, orta saha oyuncuları, forvet, kaleci, teknik direktör, antrenör ve tekrar kulüpler ve onların taraftarları. Nadiren izlediğim maçlardan biri olan dün akşamki Portekiz-Slovenya maçını izledim. Eşim ve oğlum ekran karşısında uyuyakalınca, bari ayıp olmasın, ben izleyeyim dedim ve keyifle, dikkatlice izledim. Şimdiye kadar izlediğim maçlar arasında en konsantre oynayan oyuncuların bu maçta olduğunu fark ettim. Bu nedenle, işin ehli futbolcuların sergilediği performans daha fazla ilgimi çekti. Durum son dakikaya kadar berabere gitmesine rağmen keyifli bir futbol şöleni izlemiş oldum, birçok dünya izleyicisi gibi. Sahada izleyen iki taraftarın da heyecanla izlemeleri dikkatimden kaçmadı. Sahada oynanan profesyonel oyunun haricinde seyircinin tavrı ve duruşu alkışlanacak takdire şayandı. Doksan dakikanın bitimine doğru, penaltı pozisyonunu yakalayan Portekizliler çoktan Ronaldo’yu topu ayağının önüne koymuşlardı. Yılların dünyaca ünlü profesyoneli Ronaldo, kendine has güvenen tavrıyla topu maalesef filelerle buluşturamadı. İki tarafın seyircisinde adrenalin had safhadaydı ve maçı ekran başında izleyen milyonlarca seyirci, taraf olsun olmasın, hüsrana uğradı. Buraya kadar her şey iyi. Kendimce, Ronaldo ne yapsın, top bu; gol de olabilir, olmayabilir de. Oyuncu profesyonel olsa dahi bu iki ihtimal dahilindedir. Sonuçta, olmazsa bu dünyanın sonu değil diye düşünmemiz lazım. Eminim çoğunluk böyle düşünmüştür. Ancak Ronaldo’nun maçın uzatmalarından önceki son dakikalarda penaltıdan atamadığı gole mi üzülsün seyirci, yoksa onun döktüğü gözyaşlarına mı, ben dahi bilemedik. Eminim herkes kupayı, kimin şampiyon olacağını falan düşünmeyi bıraktı ve o dakikadan sonra bütün dünya topu gole atamayan Ronaldo’nun sahada hüngür hüngür ağlamasına odaklandı ve ona üzüldü. Penaltı uzatmalarında attığı gol ile tekrar alkışlandı. Ancak akıllarda onun sadece takımı, taraftarı ve dünya seyircisi için döktüğü gözyaşları kaldı. Maç sonrası verdiği röportajda sadece şunu dedi: "Futbol oyunu ve dünyası böyle, neden niçin ağladığım izah edilemez." Eminim ki öyledir. Dün gece oynanan bu Portekiz-Slovenya maçı, iki tarafın seyircisi açısından da önemli ve tarihi bir maç oldu. Özellikle Slovenya takımının seyircisi, yenilgiye rağmen gerek kendi oyuncularını gerekse sahadaki tüm oyuncuları medenice dakikalarca ayakta alkışladı. Ronaldo’nun gözyaşları, Slovenya seyircisinin inanılmaz centilmence bu alkışı, küfürsüz, itirazsız ve görselde bu oyunu olağanüstü bir şova çeviren tüm oyuncuları ve seyircileri ayakta alkışlıyorum.